کد مطلب:36787 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:85

اكنون باید به این تصویر، مسافر بودن انسان را هم اضافه كنیم. در این صورت انسان خود را مسافری می بیند كه در محاصره ی جانوران قرار گرفته است، بعضی از این جانوران درنده و گزنده اند و برخی چون

[صفحه 313]

چارپایان نادان و بی ضرر. مسلما انسان آرزوی ماندن در چنین محیطی را نخواهد كرد و دل كندن از چنین دنیایی برایش دشوار نخواهد بود. بدین ترتیب حب دنیا كه میوه هایش آرزوهای دور و دراز و حرص و طمع هستند، از میان می رود. در چنین دنیایی قناعت و زهد و حلم معنای خود را باز می یابد. آدمی در برابر بی وفاییها و جفاها و حتی نسبت به حق كشیهای دیگران صبور خواهد بود و این صبوری برای او عقده های روانی پدید نخواهد آورد بلكه كاملا از سر سعه ی صدر است. این بدان معنا نیست كه انسان اجازه دهد حقش را پایمال كنند. بلكه معنی بخش حلم در برابر حق كشی است. فرض كنید حیوانی جامه شما را بردارد و بگریزد، شما به دنبالش می دوید تا آن را پس بگیرید. ولی خیلی بعید است كه از این حیوان عصبانی شوید و كینه او را به دل بگیرید. زیرا كه می دانید وفا و حق شناسی در قاموس حیوانات نیست. لكن از انسان توقع دیگری دارید.

صفحه 313.